-
1 burun
(-rnu)1) носburun boşluğu — носова́я по́лость
burun deliği — ноздря́
burun nezlesi — на́сморк
burun sessizleri — лингв. носовы́е согла́сные
2) клюв3) нос (чего-л.)geminin burunu — нос су́дна
4) мыс◊
-a burun bükmek — вороти́ть нос, относи́ться с пренебреже́нием◊
burunu büyümek — задира́ть нос, станови́ться надме́нным◊
burununu çekmek — а) шмы́гать но́сом; б) оста́ться с но́сом, оста́ться ни с чем◊
burununun dibinde — под [са́мым] но́сом◊
burununa götürmek — ню́хать◊
-ın burununu kırmak — а) сби́ть спесь (го́нор) с кого; б) уни́зить кого◊
-a burununu sokmak — сова́ть нос, вме́шиваться не в своё де́ло
См. также в других словарях:
nezle — is., tıp, Ar. nezle Soğuk almaktan ileri gelen, burun akması, aksırma ile beliren hastalık, ingin, dumağı, zükâm, nevazil Havaların değişik gitmesi, bir sıcak bir soğuk olması adamcağızı nezle etmiş, üstelik nezle göğsüne inmiştir. B. Felek… … Çağatay Osmanlı Sözlük